3. Οι σχετικές πολιτικές και παρεμβάσεις των κυβερνήσεων διαφόρων χωρών θα συνεχίσουν να επηρεάζουν το διεθνές εμπόριο και τη διαδικασία ανάκαμψης της οικονομίας και του εμπορίου μετά την επιδημία. Οι διπλωματικές προστριβές μεταξύ ορισμένων μεγάλων οικονομιών και οι τρέχουσες δυσκολίες που αντιμετωπίζει το πολυμερές εμπορικό σύστημα κ.λπ., ενδέχεται να έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα στο παγκόσμιο εμπόριο. Επιπλέον, οι προσπάθειες όλων των μερών να προωθήσουν μια βιώσιμη διαδικασία ανάκαμψης με περισσότερες κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις ενδέχεται να επηρεάσουν το υπάρχον παγκόσμιο μοντέλο εμπορίου.
4. Το παγκόσμιο επίπεδο χρέους αυξάνεται, γεγονός που φέρνει αστάθεια στη μακροοικονομία. Κατά τη διάρκεια της νέας επιδημικής κρίσης της πνευμονίας, οι κυβερνήσεις διαφόρων χωρών προκειμένου να διατηρήσουν την οικονομία και το πρόσθετο χρέος μπορεί να οδηγήσουν σε χρηματοπιστωτική αστάθεια. Ακόμη και αν δεν υπάρχει παγκόσμια κρίση χρέους πλήρους κλίμακας, η αύξηση των υποχρεώσεων χρέους και εξυπηρέτησης του χρέους μπορεί να επιφέρει αστάθεια στην παγκόσμια οικονομία. Οποιαδήποτε αύξηση των επιτοκίων θα ασκήσει πίεση στον εθνικό και ιδιωτικό δανεισμό και θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στις επενδύσεις και τις διεθνείς εμπορικές ροές, ειδικά σε αναπτυσσόμενες χώρες με περιορισμένο χώρο δημοσιονομικής πολιτικής.
5. Οι τάσεις κατανάλωσης των καταναλωτών ενδέχεται να υποστούν μόνιμες αλλαγές. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, η συμπεριφορά των καταναλωτών έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές. Η ζήτηση σε ορισμένους τομείς έχει αυξηθεί, όπως τα προϊόντα υγειονομικής περίθαλψης, οι ψηφιακές υπηρεσίες, οι επικοινωνίες και ο εξοπλισμός οικιακού γραφείου, ενώ η ζήτηση σε άλλους τομείς έχει μειωθεί, όπως ο εξοπλισμός μεταφορών, τα διεθνή ταξίδια και οι υπηρεσίες φιλοξενίας. Εάν ορισμένες από αυτές τις αλλαγές επιμείνουν, θα επηρεάσουν τη ζήτηση των καταναλωτών για ξένα αγαθά και υπηρεσίες.
Αλλαγή αγοράς και γλώσσας
