Από φέτος, υπό την επίδραση πολλαπλών παραγόντων όπως οι διαδοχικές επιθετικές αυξήσεις των επιτοκίων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η κρίση στην Ουκρανία και οι διεθνείς τιμές των βασικών εμπορευμάτων παραμένουν υψηλές, οι συναλλαγματικές ισοτιμίες των μεγάλων οικονομιών της Λατινικής Αμερικής μειώθηκαν, το κόστος εισαγωγής αυξήθηκε και ο εισαγόμενος πληθωρισμός γίνεται όλο και πιο σοβαρός. Για το σκοπό αυτό, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Χιλή, το Μεξικό και άλλες χώρες έλαβαν πρόσφατα μέτρα παρακολούθησης για να αυξήσουν τα επιτόκια ως απάντηση.
Οι παρατηρητές επισημαίνουν ότι οι πρωτοβουλίες των μεγάλων κεντρικών τραπεζών της Λατινικής Αμερικής για αύξηση των επιτοκίων είχαν περιορισμένη επίδραση στη χαλάρωση του πληθωρισμού. Φέτος και τα επόμενα χρόνια, η Λατινική Αμερική θα αντιμετωπίσει προκλήσεις όπως οι αυξημένες πληθωριστικές πιέσεις και η μείωση των επενδύσεων ή η επιστροφή σε χαμηλά επίπεδα ανάπτυξης.
Τα στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής και Απογραφής της Αργεντινής δείχνουν ότι ο πληθωρισμός της Αργεντινής έφτασε το 7,4% τον Ιούλιο, το υψηλότερο από τον Απρίλιο του 2002. Από τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, ο σωρευτικός πληθωρισμός της Αργεντινής έφτασε το 46,2%.
Στοιχεία από το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Γεωγραφίας του Μεξικού έδειξαν ότι ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού του Μεξικού έφτασε το 8,15% τον Ιούλιο, το υψηλότερο από το 2000. Τα πρόσφατα στοιχεία για τον πληθωρισμό που δημοσιεύθηκαν από οικονομίες της Λατινικής Αμερικής όπως η Χιλή, η Κολομβία, η Βραζιλία και το Περού είναι επίσης ελάχιστα αισιόδοξα.
Η Οικονομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (ECLAC) δημοσίευσε μια έκθεση στα τέλη Αυγούστου δηλώνοντας ότι ο μέσος ρυθμός πληθωρισμού στην περιοχή της ΛΑΚ έφτασε το 8,4% τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, σχεδόν διπλάσιος από τον μέσο πληθωρισμό για την περιοχή από 2005 έως 2019. Υπάρχουν ανησυχίες ότι η Λατινική Αμερική μπορεί να βιώνει τον χειρότερο πληθωρισμό από τη «χαμένη δεκαετία» της δεκαετίας του 1980.
Οι επιθετικές αυξήσεις των επιτοκίων της Fed δεν είναι χωρίς βάση ανησυχίας για τις οικονομίες της Λατινικής Αμερικής. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση επιταχύνθηκε, οι διεθνείς κεφαλαιαγορές πλημμύρισαν από «πετροδολάρια» και το εξωτερικό χρέος των χωρών της Λατινικής Αμερικής αυξήθηκε. Καθώς οι ΗΠΑ ξεκίνησαν έναν κύκλο αυξήσεων επιτοκίων για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, τα επιτόκια αυξήθηκαν, προκαλώντας τις χώρες της Λατινικής Αμερικής να πέσουν σε μια κρίση χρέους που δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά. Η δεκαετία του 1980 έγινε γνωστή ως η «χαμένη δεκαετία» της Λατινικής Αμερικής.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν την υποτίμηση του τοπικού νομίσματος, να μειώσουν τις εκροές κεφαλαίων και να μειώσουν τους κινδύνους χρέους, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Χιλή, το Μεξικό και άλλες χώρες ακολούθησαν πρόσφατα ή και προηγήθηκαν της Ομοσπονδιακής Τράπεζας για να αυξήσει τα επιτόκια, εκ των οποίων ο μεγαλύτερος αριθμός προσαρμογές επιτοκίων, το μεγαλύτερο εύρος είναι η Βραζιλία. Από τον Μάρτιο του περασμένου έτους, η κεντρική τράπεζα της Βραζιλίας αύξησε τα επιτόκια 12 συνεχόμενες φορές, αυξάνοντας σταδιακά το επιτόκιο αναφοράς στο 13,75%.
Στις 11 Αυγούστου, η κεντρική τράπεζα της Αργεντινής αύξησε το βασικό της επιτόκιο κατά 9,5 ποσοστιαίες μονάδες στο 69,5%, σηματοδοτώντας μια πιο σκληρή στάση έναντι του πληθωρισμού από την κυβέρνηση της Αργεντινής. Την ίδια ημέρα, η κεντρική τράπεζα του Μεξικού αύξησε το βασικό της επιτόκιο κατά 0,75 ποσοστιαίες μονάδες στο 8,5%.
Οι οικονομολόγοι επισημαίνουν ότι ο τρέχων γύρος πληθωρισμού είναι κυρίως εισαγόμενος πληθωρισμός και ότι η αύξηση των επιτοκίων δεν θα φτάσει στη ρίζα του προβλήματος. Οι αυξήσεις των επιτοκίων αυξάνουν επίσης το κόστος της επένδυσης και εμποδίζουν τον οικονομικό δυναμισμό.
Ο Carlos Aquino, διευθυντής του Κέντρου Ασιατικών Σπουδών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του San Marcos στο Περού, δήλωσε ότι οι συνεχιζόμενες αυξήσεις των επιτοκίων της Fed έχουν κάνει την οικονομική κατάσταση του Περού «ακόμα χειρότερη». Η οικονομική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών βασιζόταν παραδοσιακά μόνο στα δικά τους οικονομικά συμφέροντα, «μεταφέροντας» συγκρούσεις μέσω χρηματοπιστωτικής ηγεμονίας και κάνοντας άλλες χώρες να πληρώσουν βαρύ τίμημα.
Στα τέλη Αυγούστου, η ECLAC αύξησε τις προβλέψεις της για την περιφερειακή οικονομική ανάπτυξη στο 2,7%, από 2,1% και 1,8% που είχαν προβλέψει τον Ιανουάριο και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, αλλά πολύ κάτω από τον ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής 6,5% πέρυσι. Ο προσωρινός εκτελεστικός γραμματέας της ECLAC, Mario Simoli, είπε ότι η περιοχή πρέπει να συντονίσει καλύτερα τις μακροοικονομικές πολιτικές για τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης, την αύξηση των επενδύσεων, τη μείωση της φτώχειας και της ανισότητας και τον έλεγχο του πληθωρισμού.
Αλλαγή αγοράς και γλώσσας
