Od tego roku, pod wpływem wielu czynników, takich jak kolejne agresywne podwyżki stóp procentowych przez Rezerwę Federalną, kryzys ukraiński i utrzymujące się wysokie ceny surowców na rynkach międzynarodowych, spadły kursy walut lokalnych głównych gospodarek Ameryki Łacińskiej, wzrosły koszty importu i importowana inflacja stawała się coraz poważniejsza. W tym celu Brazylia, Argentyna, Chile, Meksyk i inne kraje podjęły ostatnio działania następcze w celu podniesienia stóp procentowych w odpowiedzi.
Obserwatorzy zwracają uwagę, że inicjatywy podwyżek stóp procentowych głównych banków centralnych Ameryki Łacińskiej miały ograniczony wpływ na łagodzenie inflacji. W tym roku iw kolejnych latach Ameryka Łacińska będzie musiała stawić czoła wyzwaniom, takim jak zwiększona presja inflacyjna i spadek inwestycji czy powrót do niskiego poziomu wzrostu.
Dane argentyńskiego Narodowego Instytutu Statystyki i Spisu Powszechnego wskazują, że stopa inflacji w Argentynie osiągnęła w lipcu 7,4%, najwięcej od kwietnia 2002 roku. Od stycznia br. skumulowana stopa inflacji w Argentynie osiągnęła poziom 46,2%.
Dane meksykańskiego Narodowego Instytutu Statystyki i Geografii pokazały, że roczna stopa inflacji w Meksyku osiągnęła w lipcu 8,15%, najwięcej od 2000 roku. Ostatnie dane dotyczące inflacji opublikowane przez gospodarki Ameryki Łacińskiej, takie jak Chile, Kolumbia, Brazylia i Peru, również nie napawają optymizmem.
Komisja Gospodarcza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Ameryki Łacińskiej i Karaibów (ECLAC) opublikowała pod koniec sierpnia raport stwierdzający, że średnia stopa inflacji w regionie Ameryki Łacińskiej i Karaibów wyniosła w czerwcu tego roku 8,4%, prawie dwukrotnie więcej niż średnia stopa inflacji dla regionu z 2005 do 2019. Istnieją obawy, że Ameryka Łacińska może doświadczać najgorszej inflacji od „straconej dekady” lat 80.
Agresywne podwyżki stóp procentowych przez Fed nie są pozbawione powodów do niepokoju dla gospodarek Ameryki Łacińskiej. Pod koniec lat 70. i na początku lat 80. globalizacja finansowa przyspieszyła, międzynarodowe rynki kapitałowe zostały zalane „petrodolarami”, a zadłużenie zewnętrzne krajów Ameryki Łacińskiej gwałtownie wzrosło. Gdy Stany Zjednoczone rozpoczęły cykl podwyżek stóp procentowych w celu zwalczania inflacji, stopy procentowe wzrosły, powodując, że kraje Ameryki Łacińskiej popadły w kryzys zadłużenia, na który nie było ich stać. Lata 80. stały się znane jako „stracona dekada” Ameryki Łacińskiej.
Aby poradzić sobie z dewaluacją lokalnej waluty, ograniczyć odpływ kapitału i ryzyko związane z zadłużeniem, Brazylia, Argentyna, Chile, Meksyk i inne kraje podążyły ostatnio za Rezerwą Federalną, a nawet ją wyprzedziły, podnosząc stopy procentowe, z czego największa liczba korekty stóp procentowych, największy zakres występuje w Brazylii. Od marca ubiegłego roku bank centralny Brazylii podniósł stopy procentowe 12 razy z rzędu, stopniowo podnosząc referencyjną stopę procentową do 13,75%.
11 sierpnia bank centralny Argentyny podniósł swoją referencyjną stopę procentową o 9,5 punktu procentowego do 69,5%, co oznacza ostrzejsze stanowisko rządu argentyńskiego w sprawie inflacji. Tego samego dnia bank centralny Meksyku podniósł swoją referencyjną stopę procentową o 0,75 punktu procentowego do 8,5 procent.
Ekonomiści zwracają uwagę, że obecna runda inflacji to głównie inflacja importowana, a podniesienie stóp procentowych nie dotrze do sedna problemu. Podwyżki stóp procentowych zwiększają również koszt inwestycji i hamują dynamikę gospodarczą.
Carlos Aquino, dyrektor Centrum Studiów Azjatyckich na Narodowym Uniwersytecie San Marcos w Peru, powiedział, że ciągłe podwyżki stóp procentowych przez Fed jeszcze bardziej pogorszyły sytuację gospodarczą Peru. Polityka finansowa Stanów Zjednoczonych tradycyjnie opierała się wyłącznie na własnych interesach ekonomicznych, „przenoszeniu” konfliktów poprzez finansową hegemonię i zmuszaniu innych krajów do płacenia wysokiej ceny.
Pod koniec sierpnia ECLAC podniósł prognozę regionalnego wzrostu gospodarczego do 2,7%, z 2,1% i 1,8% prognozowanych w styczniu i kwietniu tego roku, ale znacznie poniżej 6,5% tempa wzrostu gospodarczego regionu w zeszłym roku. Tymczasowy sekretarz wykonawczy ECLAC, Mario Simoli, powiedział, że region musi lepiej koordynować politykę makroekonomiczną, aby wspierać wzrost gospodarczy, zwiększać inwestycje, zmniejszać ubóstwo i nierówności oraz kontrolować inflację.
Zmień rynek i język
