Sedert hierdie jaar, onder die invloed van veelvuldige faktore soos opeenvolgende aggressiewe rentekoersverhogings deur die Federale Reserweraad, die Oekraïne-krisis en internasionale kommoditeitspryse wat hoog bly, het die plaaslike valuta-wisselkoerse van groot Latyns-Amerikaanse ekonomieë gedaal, invoerkoste het toegeneem en ingevoerde inflasie het al hoe ernstiger geword. Vir hierdie doel het Brasilië, Argentinië, Chili, Mexiko en ander lande onlangs opvolgmaatreëls getref om rentekoerse in reaksie te verhoog.
Waarnemers wys daarop dat die groot Latyns-Amerikaanse sentrale banke se inisiatiewe vir rentekoersverhogings 'n beperkte effek op die verligting van inflasie gehad het. Hierdie jaar en in die komende jare sal Latyns-Amerika uitdagings in die gesig staar soos verhoogde inflasiedruk en dalende belegging, of 'n terugkeer na lae groeivlakke.
Argentinië se Nasionale Instituut vir Statistiek en Sensusdata toon dat Argentinië se inflasiekoers in Julie 7,4% bereik het, die hoogste sedert April 2002. Sedert Januarie vanjaar het Argentinië se kumulatiewe inflasiekoers 46,2% bereik.
Data van Mexiko se Nasionale Instituut vir Statistiek en Geografie het getoon dat Mexiko se geannualiseerde inflasiekoers in Julie 8,15% bereik het, die hoogste sedert 2000. Onlangse inflasiesyfers wat deur Latyns-Amerikaanse ekonomieë soos Chili, Colombia, Brasilië en Peru vrygestel is, is ook kwalik optimisties.
Die Verenigde Nasies se Ekonomiese Kommissie vir Latyns-Amerika en die Karibiese Eilande (ECLAC) het einde Augustus 'n verslag vrygestel wat verklaar dat die gemiddelde inflasiekoers in die LAC-streek in Junie vanjaar 8,4% bereik het, byna dubbel die gemiddelde inflasiekoers vir die streek vanaf 2005 tot 2019. Daar is kommer dat Latyns-Amerika dalk die ergste inflasie ervaar sedert die "verlore dekade" van die 1980's.
Die Fed se aggressiewe rentekoersverhogings is nie sonder basis vir kommer vir Latyns-Amerikaanse ekonomieë nie. Gedurende die laat 1970's en vroeë 1980's het finansiële globalisering versnel, internasionale kapitaalmarkte is oorstroom met "petrodollars" en Latyns-Amerikaanse lande se buitelandse skuld het geballon. Toe die VSA 'n siklus van rentekoersverhogings begin het om inflasie te bekamp, het rentekoerse gestyg, wat veroorsaak het dat Latyns-Amerikaanse lande in 'n skuldkrisis verval het wat hulle nie kon bekostig nie. Die 1980's het bekend geword as Latyns-Amerika se "verlore dekade".
Om die devaluasie van die plaaslike geldeenheid die hoof te bied, kapitaaluitvloei te verminder en skuldrisiko's te verminder, het Brasilië, Argentinië, Chili, Mexiko en ander lande die Federale Reserweraad onlangs gevolg of selfs voorafgegaan om rentekoerse te verhoog, waarvan die grootste aantal rentekoersaanpassings, die grootste reeks is Brasilië. Sedert Maart verlede jaar het Brasilië se sentrale bank rentekoerse 12 keer in 'n ry verhoog, wat die maatstafrentekoers geleidelik tot 13,75% verhoog het.
Op 11 Augustus het Argentinië se sentrale bank sy maatstafrentekoers met 9,5 persentasiepunte tot 69,5% verhoog, wat 'n strenger standpunt oor inflasie deur die Argentynse regering aandui. Op dieselfde dag het Mexiko se sentrale bank sy maatstafrentekoers met 0,75 persentasiepunte tot 8,5 persent verhoog.
Ekonome wys daarop dat die huidige rondte van inflasie hoofsaaklik ingevoerde inflasie is en dat die verhoging van rentekoerse nie by die wortel van die probleem sal uitkom nie. Rentekoersverhogings verhoog ook die koste van belegging en inhibeer ekonomiese dinamika.
Carlos Aquino, direkteur van die Sentrum vir Asiatiese Studies aan die Nasionale Universiteit van San Marcos in Peru, het gesê dat die Fed se voortgesette rentekoersverhogings Peru se ekonomiese situasie “nog erger” gemaak het. Die finansiële beleid van die Verenigde State is tradisioneel net op sy eie ekonomiese belange gebaseer, wat konflikte deur finansiële hegemonie “oordra” en ander lande ’n duur prys laat betaal.
ECLAC het aan die einde van Augustus sy plaaslike ekonomiese groeivoorspelling tot 2,7% verhoog, vanaf 2,1% en 1,8% wat in Januarie en April vanjaar voorspel is, maar heelwat laer as die streek se ekonomiese groeikoers van 6,5% verlede jaar. ECLAC se tussentydse uitvoerende sekretaris, Mario Simoli, het gesê die streek moet makro-ekonomiese beleid beter koördineer om ekonomiese groei te ondersteun, investering te verhoog, armoede en ongelykheid te verminder en inflasie te beheer.
Verander mark en taal
